Vrijdag vieren ze samen hun jubileum bij Steak`m in Nieuw-dijk we kijken even terug in de geschiedenis hoe het allemaal begon.......
Schutterij St Antonius 95 jaar
Sprinkhanen 80 jaar
DES 95 jaar (Kijk voor de geschiedenis van DES op hun eigen nieuws bericht)
Als je op de foto`s klikt in het artikel dan krijg je de juiste grootte.
v.v.Sprinkhanen
Vanaf omstreeks 1918 tot aan het voorjaar van 1920 werd er in (Nieuw-)Dijk op diverse plaatsen tegen een bal getrapt, namelijk op de Kleine Hei(ten noorden van de Beekseweg) en in de wei van Gradus Wigman ('t Höwke, nu Heideweg 3). Daar voetbalden onder meer Willem Gal (de lange Willem), Bernard Wigman en de gebroeders Leo, Theed en Lambert Steman. Ook oefenden een aantal voetballers op Beeks grondgebied inde wei van Polman (de Mus). Op een open vlakte in het Geulenkampsebos, Het Ekstersnest nabij Kobes Derksen aan de Beekseweg, voetbalde weer een ander team.
De oprichting van N.D.V. in 1921
Uiteen groot deel van de hiervoor genoemde spelers ontstond op 5 juni 1921 de rooms-katholieke voetbalvereniging N.D.V. opgericht. Het is nietgeheel duidelijk of deze afkorting stond voor Nieuw-Dijk Vooruit of Nieuw-Dijkse Voetbalvereniging. De grote man bij deze oprichting was het hoofd van de lagere school, meesterTh. H. de Ponti. Hij was zowel voorzitter, secretaris als penningmeester van de nieuwopgerichte vereniging. De contributie was voor die tijd erg hoog,namelijk een kwartje per week. De Ponti kreeg weinig hulp van de Nieuw-Dijkse pastoor H. G. Bijlard (1917-1933),maar had zelf een goed netwerk om zijn idealen te bereiken. Zo maakte timmerman Bart van Kempen (voorzitter schutterijSint Antonius)van grenen hout de doelpalen. Deze waren bijna niet te tillen.
Het eerste jaar werden de wedstrijden in de wei van Richard Verbücheln in de Pakop gespeeld. Het toenmalig voetbaltenue bestond uit een blauwe shirt met brede witte strepen en een witte broek. Aanvankelijk speelde N.D.V. uitsluitend vriendschappelijk wedstrijden en de eerste tegenstander in 1921 was Herwen.
N.D.V.werd N.D.C.
Toen men in het seizoen 1922/1923 aan de competitie wilde deelnemen, moest de naam van de club worden gewijzigd. Dat had te maken met het feit,dat in Netterden ook een voetbalvereniging was opgericht, die zich N.D.V. noemde. De naam werd vervolgens gewijzigd in N.D.C. (NieuwDijkse Club) en de club werd ingedeeld in de tweede klasse van de Rooms Katholieke Utrechtse Voetbalbond (R.K.U.V.B.). De wei van Berend Beekman, vlak bij de kerk aan de Smallestraat, werd gehuurd en café 't Hoek van J. Raben werd het club- en kleedlokaal. Bij seriewedstrijden mocht de school als kleedruimte worden gebruikt,maar vaker gebeurde dat achter de heg langs het speelveld.
Toen in 1923 het verenigingsgebouw van de schutterij gereed was, kreeg N.D.C.hier onderdak. Tegen betaling van ƒ 15,-- per jaar kon het gebouw worden gebruikt als kleedlokaal en bergplaats voor fietsen. Ook mochten dan enkele zitbanken mee naar het veld genomen worden. namen van het Diekse voetbal.
Oudste foto voetbalNieuw-Dijk | Op de fiets naar een wedstrijd |
Bekendenamen van het Diekse voetbal
Bekendenamen in de beginjaren van N.D.C. waren Willem Ros (keeper), Jan enWillem Bongers (Beerke), Wim Polman (de Kip), Gradus Polman (de Mus),Geert Hubers, Wim Gal, Jan en Wim Stinissen (van de Hut), FransBergmans, Jan Polman, Berend en Nerus Wigman, Jan van den Berg (deRot), Tinus van den Berg (Fitje), Jan Lenting (de Robbert), Chris Berendsen (Petje), Herman van den Berg (Manje), Hein en GerritBalduk, Jan en Bobby Weeting (de Pijp), Fons Aloys, Hendrik en BartSplithof, Teun Scholten (Punes), Gradus, Jan en Teun Raben.
Meesterde Ponti
Meesterde Ponti deederg veel voor zijn jongens en hij mag dan ook de vader van hetNieuw-Dijkse voetbal worden genoemd. Als de competitie voorbij was,organiseerde hij seriewedstrijden. Vanwege de lauwerkrans die voor de winnaar bestemd was, noemde men het ook wel tak wedstrijden. Het waren bijna altijd derby's, waarop duizenden bezoekers afkwamen en op deze manier werd de clubkas gevuld.
Terugnaar de wei van Richard Verbücheln
Bij het begin van het seizoen 1927 – 1928 was de wei van Beekman niet meer beschikbaar voor voetbal en keerde men terug naar de wei van Richard Verbücheln, waar N.D.V. in 1921 was begonnen. Het was wel een eind weg, maar het kon niet anders. Het clubtenue was inmiddels veranderd van een blauw-wit shirt naar een groen-wit gestreept shirt en nog steeds een witte broek
Slechte tijden
In het seizoen 1929 – 1930 ging het niet best met N.D.C. Na het spelen van slechts één competitiewedstrijd nam de club verder niet meer deel aan de competitie. De oorzaak hiervan was enerzijds het slechte veld, maar anderzijds ook problemen met spelers. Het daaropvolgende seizoen 1930 – 1931 bracht N.D.C. een nieuw elftal op de been.Daarin zaten slechts een paar oude spelers en voor de restnieuwelingen, afkomstig van de Kerkbuurt. Daar speelden jongens onderling voetbal in de wei van Jozef Brandts. In verband met de slechte gesteldheid van het veld konden in de wei van Richard Verbücheln geen wedstrijden meer worden gespeeld. Er moest naar een ander speelveld worden uitgezien.
Kampioen 1929-1930 |
De overgang naar de wei van Menting (Mozes) in 1931
Op 1 februari 1931 speelde N.D.C. zijn eerste wedstrijd op het nieuwe terrein: de wei van Hein Menting (Mozes). Deze was gelegen achter het schuttersgebouw en tegenover de openbare school. De spelers moesten zich verkleden in het bovenhuis van het café van J. Raben. In de wei van Menting graasden de hele week koeien en het bestuur moest op de speel zondag het terrein nog ontdoen van de koeienpoep. Niet zelden stond de wei van Menting in de winter onder water.
Op 19 juli 1931 werd het 10-jarig bestaan met seriewedstrijden gevierd. Harmonie D.E.S.verscheen op het veld en na afloop trok men met muziek naar het clublokaal, het café van J. Raben. In 1932 nam N.D.C. met drie elftallen aan de competitie deel, waarbij de Kerkbuurt als N.D.C. 2 uitkwam. De onderlinge verhouding tussen N.D.C. en de Kerkbuurt was niet goed en de Kerkbuurt besloot in januari 1933 uit N.D.C. te stappen. In 1933 en 1934 vond er een reorganisatie plaats, maar dit mocht het tij niet keren. N.D.C. verloor veel wedstrijden en de supporters bleven weg. Hierdoor verdwenen ook de inkomsten. Al deze invloeden bevorderden de hardheid van het spel en N.D.C. kreeg bij de voetbalbond en de scheidsrechters een slechte naam. Ook eiste de bond, dat om het voetbalveld een draad gespannen moest worden en dat er politie op het veld aanwezig moest zijn ter voorkoming van calamiteiten. De club liep gevaar geroyeerd te worden en om dat te voorkomen werd N.D.C. op 26 januari 1936 opgeheven.
Deoprichting van Sprinkhanen in 1936
Op zondagavond 26 april 1936 kwamen– op initiatief van meester De Ponti – enkele spelers van de oude Kerkbuurtploeg en een paar oud-N.D.C.'ers bijeen in café Raben om een nieuwe voetbalvereniging op te richten. Schoolmeester Nol Tinneveld was juist op vakantie geweest in Zwitserland en had daar dev.v. Grasshoppers – destijds een Europese topclub – gezien, die grote indruk op hem had gemaakt. Theed Menting stelde voor om deNederlandse naam voor Grasshoppers te gebruiken voor de nieuwe vereniging. Zo werd besloten dat de vereniging door het leven zou gaan als de R.K. v.v. Sprinkhanen.
Cafe Raben, cafe 'tHoek | Elftal van 1936-1937 |
Hetbestuur en de clubkleuren
Het eerste bestuur van de nieuwe vereniging bestond uit:
Toon Raben(voorzitter), Theed Menting (penningmeester), NolTinneveld (secretaris),Gradus Jansen en Theed Steman. PastoorA. Groen wasde geestelijk adviseur van de pas opgerichte voetbalvereniging. Op 2juni 1936 kondigde de I.V.C.B. in haar bondsblad aan, dat R.K. v.v. Sprinkhanen als nieuwe vereniging stond ingeschreven. Het clubtenue bestond uit eengroen shirt en een zwarte broek. Secretaris Tinneveld moest al zijn overredingskracht aanwenden om bij de bond duidelijk te maken, dat de nieuwe vereniging geen voortzetting was van het oude N.D.C. Deze club had een slechte naam bij de voetbalbond. Zoals gebruikelijk voor beginnende teams werd Sprinkhanen ingedeeld in de derde klasse van de R.K.U.V.B. (Room Katholieke Utrechtse Voetbal Bond).
Samenstelling eerste team
Het eerste team van de nieuwe vereniging bestond onder andere uit: Theed Raben (keeper), Gerrit Balduk, Willem Brandts, Toon Raben, Theed van Vuuren, Jan Steman, Jan van den Berg (Eske), Wim en Drikus Kobesen,Herman Bod en Gradus Bongers. Dit team werd glansrijk kampioen in het eerste verenigingsjaar, waarin het team meer dan 100 goals maakte. De daarop volgende twee seizoenen promoveerde men naar de tweede en vervolgens naar de eerste klasse. In het seizoen 1939 – 1940 zouden Sprinkhanen in principe in de tweede klasse I.V.C.B. mogen uit komenen in die klasse was ook aartsrivaal D.V.C.ingedeeld.De bond keurde echter het veld af en men bleef dus in de R.K.U.V.B.
Na de Tweede Wereldoorlog
Toen de K.N.V.B. in 1945 de eerste naoorlogse competitie begon, was Sprinkhanen weer present. De openingswedstrijd werd op zondag 27 mei 1945 in de wei van Menting gespeeld en werd bijgewoond door vele duizenden supporters. De deelnemers waren twee elftallen van Sprinkhanen, Flora uit Loil, Sint Joris uit Braamt en T.V.V. (Turmac)uit Zevenaar. Namens de bevrijders speelde een Engels team mee,hetgeen gepaard ging met zeer veel emotie en respect. Met het Wilhelmus en een driewerf hoera voor de Haantjes begon het voetbal in Den Diek aan deze eerste na-oorlogse sportdag.
Kleedruimte in de wei van Menting
Financieel ging het niet geheel naar wens in de jaren vijftig en dankzij hulp van enkele zakenlieden kon een bankroet worden voorkomen. Men moest zich nog omkleden in het schuttersgebouw, maar de K.N.V.B. stelde als eis, dat de kleedruimte op het sportveld aanwezig moest zijn. Een plaatselijk aannemer zorgde vervolgens voor een geïmproviseerd betonnen kleedlokaal. Douches kende men nog niet. Er stond buitenenkel een pomp en de spelers hadden de beschikking over plastic wasbakken. Men waste zich dus gewoon in de buitenlucht met koud wateren als de pomp het niet deed, kwam het water gewoon uit de sloot. De thee in de rust werd tussen het publiek genuttigd.
Toen het bestuur van de Hanen een keer vergeten was tijdig de huur te betalen aan eigenaar Menting, was dit voor hem een reden om het speelveld volte rijden met hopen mest. Er werd alsnog betaald en Menting verwijderde de mest, zodat er die zondag alsnog tegen D.C.S. kon worden gespeeld.
Keeper Tinus vanden Berg | De betonnenkleedruimte |
Meester Harrie Lanke
Een zeer geliefd (ere)voorzitter en secretaris was de opvolger van meester De Ponti als hoofd van de lagere school, meester H. L.(Harrie) Lanke (geboren 28-09-1919). Hij was een begaafd spreke rop recepties en jubilea. Velen wachtten dan op zijn rede, die doorspekt was van kwinkslagen en humor. Hij eindigde altijd in stijl met de zin: Grasshoppers, het ga jullie goed en So long guys and may God bless you for ever.
Een van de grote mannen uit de begin jaren van de v.v. Sprinkhanen was Jan Lenting, alias Jan de Robbert. Nadat hij zijn geluk in zijn geboorteplaats Loil had beproefd, meldde hij zich bij Loil Vooruit.
ErnieBrandts in Nederlands elftal
Een van de bekendste oud spelers van Sprinkhanen is Ernie Brandts. Hij speelde onder meer voor De Graafschap en P.S.V. Hij haalde zelfs het Nederlands elftal en deed in 1978 mee in de verloren wk-finale in en tegen Argentinië. Hij werd op 14 juli 1978 op grootse wijze in Nieuw-Dijk gehuldigd.
Tekeningen vanHarrie Lanke | Team met ErnieBrandts |
Vertrek naar sportpark 'De Meikamer' in 1964
Nadat in 1961 een eenvoudige lichtinstallatie was geplaatst, verliet men in 1964 de wei van Hein Menting en ging men spelen aan de overkant van de Smallestraat op het sportpark De Meikamer. De ingebruikname van het sportcomplex vond plaats in 1965. De eerste twee kleedlokalen,een scheidsrechtersruimte en een ballenhok kwamen vervolgens door zelfwerkzaamheid van de leden tot stand. In de loop der jaren volgde uitbreiding van de accommodatie op De Meikamer.
Kampioensteam 1963-1964 |
Schutterij St Antonius
De volledige naam van de schutterij is Rooms-katholieke Schutterij en Malletband Sint Antonius. De schutterij werd opgericht in het jaar 1921 door de toenmalige hoofdonderwijzer 'meester'De Ponti,de gebroeders Beursken, Hent van Wessel en pastoor Bijlard.Met name deze laatste vond dat ook het kerkdorp Nieuw-Dijk recht had op een eigen schutterij. Bij de oprichting telde de schutterij meteen al 120 leden en dat aantal is in de jaren gestaag gegroeid. Op dit moment is Schutterij Sint Antonius een van de grootste schutterijen van de gemeente Montferland en telt ruim 450 leden. De meeste van deze schutters komen uit het kerkdorp Nieuw-Dijk, een enkeling uit Oud-Dijk of van elders.
De officiële kleuren zijn rood en wit.
Het eerste bestuur
Het eerste bestuur bestond uit voorzitter Bart van Kempen, secretaris Willem Wiendels en penningmeester Gerrit Sloot. Daarnaast waren ook nog Richard Verbücheln, Jan van Vuuren, Hent van Wessel en Tinus Beursken lid van het bestuur als respectievelijk tweede voorzitter, tweede secretaris, tweede penningmeester en als commissaris. De schutterij kent geen beschermheer en heeft er ook nooit een gehad.
De eerste koningen
De eerste schutterskoning was W. Peters en zijn vrouw was uiteraard de koningin. Het eerste ruiterpaar werd gevormd door Gradus Beekman en Riek Beekman-Rutjes.
In de pastorietuin | Commandant |
De eerste commandant
Inde eerste jaren van haar bestaan had de schutterij nog geen commandant. Alle taken die door een commandant moesten worden uitgevoerd, werden waargenomen door de bielemannen en het bestuur. De eerste commandant werd pas aangesteld in 1936 in de persoon van Hent Krüss.
Verenigingsgebouw
Kort na de oprichting werd besloten dat de schutterij over een eigen gebouw moest beschikken en in 1922 werd aan de Smallestraat een eigen schuttersgebouw gebouwd. In 1925 werd het gebouw verwoest door een wervelstorm en daarna herbouwd met geld van het Belgische Rode Kruis.In 1978 werd het gebouw nogmaals verwoest, deze keer door brand. Het gebouw werd niet meer herbouwd.
Prominenteleden
Schutterij Sint Antonius heeft enkele prominente leden voortgebracht. Herman van Wessel was jarenlang een gezien commandant en werd als eerste commandant in Didam bevorderd tot majoor. Verder werd schutterskoning Harry Ketels in 2000 in het Duitse Garrel Europees schutterskoning.
Schuttersdag
Een bijzonderheid van de Schutterij Sint Antonius is ook de schuttersdag die elk jaar in januari wordt gehouden. Deze dag is een feestdag, die begonnen wordt met een tocht door het dorp, vervolgens een kerkdiensten daarna een feest in een zaal in Nieuw-Dijk. Tijdens dat feest wordt een terugblik gegeven op het voorgaande jaar en worden jubilarissen gehuldigd. De jaarlijkse schuttersdag is vijfentwintigjaar geleden ingesteld. Nadat het schuttersgebouw voor de tweede keer was verwoest in 1978, werd besloten het gebouw niet meer te herbouwen, maar daarvoor in de plaats jaarlijks een schuttersdag voor de leden te organiseren. Tot nu toe met groot succes.
Sint Antonius is de enige schutterij die nog met zogenaamde ´kattekoppen´schiet, kleine kanonnen die afgeschoten worden door kanonniers bij speciale gelegenheden.
Schutterslied van St. Antonius
´tIs feest in Nieuw-Dijk, o jongens wat een pret.
Nu de bloemetjes buiten gezet.
We zingen, we juichen, we maken saam plezier,
Verheugd zijn we allen hier.
Schutters van Nieuw-Dijk geef acht.
Begin met nieuwe kracht,
Viertallen mee dit schone feest,
Met opgewekte geest.
Zorg dat geen wanklank ooit
Dit schuttersfeest verstoort.
Je kunt er dan beslist op aan:
Nieuw-Dijk blijft steeds bestaan!
La,la, la, la, la, la, la, . . .
Voor café Brandts begin jaren dertig |
Met Dank aan de OVD Didam, website schutterij St Antonius, website DES en Sprinkhanen.