Schuttersbaog make
Dit jaor viere St. Antonius uut Ni’j Diek en St. Martinus uut Greffelkemp ’t honderd jaorig bestaon.
St. Antonius vier dit in juni
Deur corona kan d’r gin fees wodde gevierd. Dit duu:t mien denken aan de kere dah ik schuttersfees vierde. ’t Begon eigeluk a’s kind al. Ik was bi’j mien oom en tante in Babberich op vekansie en mien oom was kannonnier.
Ze woonde in ’t Kwartier en dao was op ’n keer de koning, den woonde aan den diek. Ik ging d’r as kaeltje nao toe meh mien nichjes die ’n jaor of wah older ware as ik. Ik von ’t prachtig. Die kleurrieke schutters in hun prachtige pakken, de stoere offcieren en de commandant en dan de koning en de koningin in hun beste pak. Opens ’n vreselukke knal, mien oom schaot meh ’t kanon. Ik schrok mien te baste. Toen volgde de vendelhulde meh die mooie muziek, ik genoot meh volle teuge.
Jaore later was mien zwaoger koning en mien zuster koningin. Ook toen kwam ’t hele schuttersgebeure bi-j huus. Wi-j hadde al ’n laeftied dah wi-j bi-j hoge uutzondering een biertje mochte nemme.
Uuteindeluk kreeg ik vekering zo-as dah hiet. Mien deerntje woonde in Loil en ook dao was schuttersfees. Mien schoonvader nom mien meh nao de schutterstent. D’r wier stevig gedronke en ik wol ’n goeje beurt make en dronk vlot meh. Ik wol nog traktiere mao dah moch nie:t. Ik was gast.
’s Middags nao eur huus en toen mos ik mao efkes nao bed, nao ’n stevig bordje soep. Ik heurde van alles, de soep was schoonvader schienbaor neet goe:d bekomme. ’s Aoves weer nao de tent en ik heh aldebastend schik gehad. Ik doch nog stiekum efkes nao de slaopkamer van mien deerntje te gaon mao dao sting schoonmoe:der in de vinsterbank. Ik hah ’t nog neh op tied in de gate.
’N paar jaor later kreeg ik vekering meh mien tegewoordige vrouw. Wi’j vierden schuttersfees bi-j eur vriendin in Greffelkemp, bi-j ons Eigen Ding. Weer meh volle teuge genote. Eur vriend kwam uut Arem en den keek zich de ogen uut. ’t Glas was nog nie laeg of d’r sting al weer ’n vol glas. Zo geet dah in Die:m.
Nie:t lang nao ons trouwe verhuusde wi-j nao Ni-j Diek. Wi-j kwame in ’n ni’je buurt te wonen en d’r moes toch ook ’n schuttersbaog komme. In Pannerden harre ze nog ’n erebaog van de processie. Hier wier gaas um heer gespanne en dao hinge ze ’t gruu:n en de reuskes in. De baog wier altied opgeslage aan de Oldegoorweg. ‘s Woensdags wier den baog dan opgehaald. De vrollies begonne al vas meh ‘t reuskes make. Later op de aovend wier d’r ook ringgestaoke, want d’r moes toch ok ‘n koning van de buurt kommen.
Donderdag moes dan ’t gruu:n wodde gehaald, meestal in Bergherbos. Meh zun alle op de wage en dah op Loerbaek op aan. D’r moesse ’n paar kratte bier meh op de kar en ’n liter jenever veur de boswachter. Hent was de oldste den meh ging en den wol ok jenever hemme.
Toen wi-j in Bèèk aankwamme sting de boswachter ons al op te wachte. Hi-j wees aan van welke bomen ’t gruu:n moch wodde gehaald. Ook moeste wi-j kleine beumkes hemme veur aan de tuien die de baog overend hiele. Al gauw kwam de borrel d’r bi-j te pas en toen de boswachter d’r ’n paar op hah keek hi-j nie:t zo krek. Toen wi-j de wagen stief vol harre ging de hele meute weer baove op ’t gruu:n zitte. Onbegriepeluk dat dah altied goe:d is gegaon. Wi-j ginge eers in Loerbèèk naeve ’t café en dao zate al ’n paar ploegen uut Greffelkemp en Die:m. ’t Was alderbastend gezellig.
Aan de Heideweg sting nog ’n huus dah hiette Heidelust, wi-j zeie altie hei-j nog lus want dao zate zogezeid vrollies van lichte zede. Wi-j dao ok efkes aanstaeke, mao wi-j ware meh völs te völ lu-j dus d’r wier alleen mao gedronke. Mao goe:d ook want wi-j ware allemaol gelukkig getrouwd.
Dan nao den Diek, d’r was ’n tent opgezet bi-j ’t huus wao de baog kwam te staon. De vrollies ware alweer meh de reuskes bezig. ’t Was ’n gezellig gekwaek en ’t ni’js van de buurt wier weer deurgenomme. De kaels laaide ’t gruu:n af en de wagen moes terug nao de boer.
Toen was ’t weer tied um nog wah te drinke. Ok Hent lie:t zich van de goeie kant zie:n en dronk zien posje meh Dorus, de oldste in de buurt. Hi-j woonde neh as Hent in ‘n bejaordehuus en was nog een van de oprichters van de schutteri-j. Elk jaor wier d’r op ’t gresveldje veur de woningen nog ’n vendelhulde geholde. De minse van de baog zurgde dan veur ’t bier dus d’r was altied ’n zogenaamde natte baog. Hent wol same meh Dorus, den ok jenever dronk, opdrinke, mao Dorus was slim genog um zich nie:t op de kas te laote jage. Dah hoefde ok nie:t want Hent hah al dufteg gepruu:f meh de boswachter. Op ’n gegeven moment wier ’t tied um op huus aan te gaon. Wi-j hadde al gezonge, want d’r ware wereldkampioenschappen en wi-j ginge d’r vanuut dah Nederland van de Duitsers won. Wi-j zongen: “Hoep Holland hoep lass die löwe nicht in sein Hemdlein stehen”. Wi-j ware al goe:d veurbereid. Ok Hent ging op huus op aan. Wi-j keke um nao en zeie tegen mekaar, wah mik hi-j dan now? Hi-j sting meh de slöttel in de hand veur de deur van de buurvrouw. ’t Ding paste natuurluk nie:t en deur ’t gerammel kwam de buurvrouw nao buute. Hent wah is t’r toch aan de hand? Ik krieg de deur nie los zei Hent. Nee natuurluk nie zei de buurvrouw dit is ow huus toch ganie. Vedulleme zei Hent en now dan? Kom mao binne zei de vrouw dan ku’j via de achterdeur wel ow huus in.
Hent ging nao binne, mao later heurde wi-j ’t hele vehaal. De slöttel paste nie:t en van ellende ging Hent mao op de tuinstoe:l zitte. Hi-j viel in slaop en tegen ’n uur of vier doch zien vrouw waor blif Hent toch. En opens zag ze ‘m zitte. Hi-j was in die:pe slaop. Ze mie:k um wakker en zo kold as ’n köttel ging Hent nao binnen. Wi-j meuge haope dah zien vrouw ‘m nog heh opgewermd,
Later wier ik lid van de schutteri’j en schaove wí-j aan, aan de taofel van de baog. Ik heh altied met völ plezier volop meh gedaon en ik moh zegge in den Diek konne ze d’r wah van. Ik hah alleen in ’t begin ’t idee dah ik de enige was den in de maot lie:p, a’s wij nao Die:m lie:pe!
Willie Thijssen