Ook bij de Vereniging gisterenavond wederom veel Nieuw-Dijkse fans, waaronder Marianne Blitz met mijn nieuwe brilclip, erg lief. Wat kun je aan zo’n eenvoudig concept gewend raken.
Het is zo druk dat het meubilair zelfs tot ver buiten de hekken staat, maar hier maakt de gemeente Nijmegen om acht uur systematisch een eind aan.
Het is nu ook wel mooi geweest en via een eetkraampje en het CS Nijmegen met lijn 331 terug naar de Vierdaagsecamping. De vermoeidheid slaat toe, we krijgen nog wel een beetje aanloop, maar we krijgen het spreekwoordelijke vat niet leeg. Dat komt de komende dagen vast nog wel goed.
Zaterdagmorgen al weer bijtijds wakker op deze bijzondere dag. Erik is voor het vierde jaar op rij jarig tijdens de Vierdaagse en is 52 geworden.
Door het zingen van het lang zal hij leven krijgen we plotsklaps veel meer activiteiten rondom onze tent.
Het opruimen gaat als een speer en in een poep en een scheet zitten we aan het ontbijt op het terras van ons restaurant op de camping. Hierna terug naar Nieuw-Dijk en alle spullen weer op z’n plek brengen.
Het was een schitterende editie en er wordt al weer gesproken over 2020.
Allemaal hartelijk dank voor jullie belangstelling/ondersteuning, wellicht tot volgend jaar en misschien al wel één dezer dagen op het schuttersfeest?
Nieuw-Dijk we komen er aan!